PRZEZ INDIE DO NEPALU I Z POWROTEM

Ten blog powstał, by na zawsze uwiecznić wspomnienia z wyprawy do Indii i Nepalu. Niepostrzeżenie stał się częścią mojego życia. W korowodzie codziennych zdarzeń i spraw do załatwienia znalazłam w końcu miejsce na odnalezienie samej siebie.



13 stycznia 2010

SCHOOL MOVIE GOTOWY!

Film został zmontowany w ostatnim możliwym momencie przed wyjazdem z Rasty. Dwa razy w trakcie prac usunął nam się projekt i na koniec kiedy wyprodukowaliśmy wersję próbną – chwilę przed północą, znów wystąpił błąd systemu. Na szczęście film był już wyliczony bezpieczny na zewnętrznej karcie pamięci. Tym sposobem wersja próbna stała się wersją ostateczną.

Film jest nakręcony w malayalam – czyli języku keralskim. Opowiada historię chłopca z rodziny plemiennej, który nigdy się nie uśmiechał. Był bardzo smutny ponieważ sytuacja rodzinna zmuszała go do pracy, pomocy rodzinie i pilnowaniu rodzeństwa. Nigdy nie miał czasu na zabawę i często opuszczał lekcje w szkole. Film – z fabułą wymyśloną przez nauczycieli – ma przedstawiać główny problem rodzin plemiennych. Edukacja jest jedyną szansą na poprawę ich sytuacji, na zmianę w mentalności. W rzeczywistości rodzice często traktują szkołę jako niepotrzebny wynalazek. Nie pozwalają dzieciom regularnie uczęszczać na zajęcia, bo ktoś musi pomagać w pracach gospodarskich. Gdyby nie pomoc organizacji takich jak Rasta w wielu wioskach do dziś nie byłoby prądu, ani bieżącej wody. O podniesieniu wydaności, czy urządzeniach rolniczych wielu nawet nie słyszało. Kolejne pokolenia, bez wykształcenia i fachu w ręku, nie mają co nawet marzyć o znalezieniu pracy. O sytuacji dziewcząt nawet nie będę wspominać.

Senariusz filmu w interesujący sposób pokazuje lokalne podejście do problemu rodzin plemiennych.


W pierwszych scenach dzieci przygotowują się do wystąpienia w szkolnej sztuce – wybierają kostiumy, ćwiczą role. Nasz główny bohater, jest w szkole, ale nie bieże czynnego udziału w przygotowaniach, jest smutny i myśli o swoich problemach. Dzieci robią pieniężne zakłady, komu uda się rozśmieszyć chłopca. Przegrywają pieniądze, chłopiec jest tak smutny, że nie potrafi się roześmiać.
Kolejnego dnia sztuka ma być wystawiana, ale nasz bohater nie pojawia się w szkole. Dzieci postanawiają pójść po niego. Akcja przenosi się do wioski plemiennej. Dzieci mają pretensje do naszego bohatera, że nie przyszedł do szkoły i popsuje całe przedstawienie, ale on tłmaczy, że Ojciec jest pijany, Mama poszła do pracy i ktoś musi się zaopiekować rodzeństwem i posprzątać w domu. Dzieci postanawiają pomóc w pracach domowych i dzięki temu nasz bohater może wystąpić w sztuce. Przenosimy się do szkoły. Sztuka okazuje się tak dobra, że chłopcy zdobywają główną nagrodę w wysokości 1000 rupii. Otrzymuje ją główny aktor, ale w wystąpieniu mówi, że ta sztuka nie odniosłaby sukcesu gdyby nie nasz główny bohater. W związku z tym przekazuje mu nagrodę pieniężną. Chłopiec wzruszony odbiera nagrodę i mówi, że wszystko zawdzięcza przyjaciołom, którzy mu pomogli i zmienili jego życie. Od tej pory będzie już potrafił cieszyć się życiem.

Owacje dla dzieci i nauczycieli!

Dzieci z rodzin plemiennych często mają zaległości w nauce. W celu wyrównania poziomu najlepsi uczniowie pomagają im po lekcjach wspólnie nadrabiając program. Czasem pozornie niewielka pomoc może odmienić życie...

Brak komentarzy: