DHANUSHKODI - KONIEC INDII

Danushkodi – jedyne takie miejsce w Indiach, koniec subkontynentu – koniec świata. Cypel z trzech stron otoczony wodą, a żeby się tam dostać pieszo trzebaby pokonać 10km w jedną stronę.

Zobacz wszystkie zdjęcia z Dhanushkodi - koniec Indii

Lonely Planet znów wyprowadził nas w pole, a konkretnie w plażę ;). Wyczytawszy, że będzie to 2km spacer plażą umówiliśmy się z Rykszarzem za 2 godziny. Nie muszę mówić, że już go więcej nie zobaczyliśmy i upiekło się nam płacenie w jedną stronę... szliśmy i szliśmy w piekącym słoncu, wioska za nami zniknęła, a końca nie było i nie było. Wydawało się nam, że to już będzie zaraz za kolejnym zakrętem, ale za każdym razem okazywało się, że to jeszcze ze trzy km. W końcu doszliśmy do ruin miasta przysypanych piaskiem pustyni. Dowiedzieliśmy się, że w 1964r. tajfun zmiótł je z powierzchni ziemi i teraz tylko samotne świątynie świadczą o jego dawnej śwetności. Lonely zapomniał o tym napisać, a może to nie jest takie ważne... Dzieci z wioski powstałej wśród ruin dlugo biegly za nami zawodząc: 'pen! – you have a pen?!', aż w końcu i one się zmęczyły. Zostaliśmy sami brodząc przez wydmy i wtedy zaczęłam zawodzić ja. Przeszliśmy na drugą stronę wydm, bo zobaczyliśmy ciężarowki i usiłowaliśmy zatrzymać jakiś pojazd. Pierwsze dwa jeepy przejechaly obojętnie, bo im się wydawało, że machamy – w Indiach nie znają chyba 'stopa' i kiedy już myślałam o położeniu się na drodze zatrzymał się autobus, a w środku nasza rescue team – wesoła rodzina z samego Rameshwaram! Nie tylko podrzucili nas na koniec konców, ale poczekali, aż się wykąpiemy, zabrali nas z powrotem do miasta i zaprosili do domu na herbatę. Wspaniali ludzie, gdyby nie oni nasze szczątki mogłyby zostać nieodnalezione, bo na piechotę nikt się tam nie wybiera. Swoją drogą to ciekawe co Lonely pisze o Polsce – chyba kupię, bo jak już będę skladać skargę, to napiszę też o naszym kraju – pewnie znajdzie się parę kwiatków...
Teraz jesteśmy na dworcu w Madurai – bilety szczęśliwie potwierdzone, zaliczone city tour by riksza, a po lunchu poziom zmęczenia sięga zenitu, czyli zrównał się z poziomem upału ;). Zaraz idziemy do świątyni, a potem chyba utniemy sobie drzemkę gdzieś na dworcu. Rano spaliśmy w pociągu osobowym na szerokich półkach bagażowych – na karimacie było całkiem wygodnie.

Zobacz wszystkie fotki z madurai

Pożegnaliśmy się z Wojtkiem – do wieczoram będzie w Rameshwaram, a później jeśli nic się nie zmieni pojedzie do Sikhimi. Zazdrościmy i już się umówiliśmy, że nie powinno tak być, że się rozdzielamy – może w większej grupie bywa męcząco, zwłaszcza kiedy każdy chce co innego, ale pożegnania są smutne...a teraz to już lecimy na pociąg do Banglore - będziemy tam o 6 rano...