PRZEKORNA CODZIENNOŚĆ

Gdyby mi ktoś w niedzielę powiedział, że przez trzy dni będę chodzić w tym samym ubraniu po powrocie z kajaków i w dodatku w trzech różnych miastach to bym mu nie uwierzyła ;). Prosto z kajaków pojechaliśmy po odbiór zamówionej przyczepy do Lublina... Wszystko mieliśmy przemoczone, ale nie było się czym martwic, bo to przecież miała być formalność. Odbieramy, wracamy do Krakowa, przebieramy się, jemy obiad i po południu podpisanie umowy kredytowej... Wszystko pięknie zaplanowane. Ale w życiu nic nie jest proste. Na miejscu w poniedziałek okazało się, że przyczepa nie stoi w Lublinie tylko w Rykach - to jest jakieś 60km od Lublina w stronę Warszawy. To nic - tak czy owak zdążylibyśmy, gdyby nie to, że w Rykach o nas nie słyszeli i nic nie było zamówione!! Niestety tak czasami wygląda dogadywanie się za pośrednictwem Allegro. Można było kupić inną przyczepę, ale na następny dzień, a to i tak ekspresem. Zastanawialiśmy się co zrobić i wtedy zadzwonił Artur z zapytaniem kiedy będziemy w Warszawie, bo można już oglądać pomieszczenia. Był nieco zdziwiony, jak mu powiedziałam, że za godzinę ;). Tym sposobem będąc już drugi dzień w niezbyt czystym ubraniu i gumowych klapkach dokonaliśmy inspekcji pomieszczeń i przy okazji załatwiliśmy rejestrację przyczepy i homologację haka. Kolejny dzień miał być bez niespodzianek, ale z Warszawy przez Ryki nie jedzie się szybko. Tak więc nie tylko udało nam się zaspać, ale Pan od ubezpieczeń był opieszały, na drodze było tłoczno i Bartek przerysował auto ;). Zadzwoniliśmy do Banku żeby kolejny raz przełożyć podpisanie umowy. Jechaliśmy i jechaliśmy, ale przed Krakowem zrobiło się luźniej w mieście nie było korków, więc postanowiliśmy załatwić jeszcze ten kredyt. Udało się - choć w banku patrzyli dziwnie, bo może my już zaczęliśmy dziwnie pachnieć po trzech dniach ;)). Kredyt podpisany, ale na tym nie koniec. Po pierwsze przyczepa nie zmieściła się do garażu, ani u nas, ani u Grześka. W dodatku złapała gumę. A na domiar złego przyszedł czas na odbiór dowodu rejestracyjnego w Szczecinie i wpis do księgi wieczystej w Warszawie. Musieliśmy poprosić trzy osoby w dwóch różnych miastach do pomocy - dzięki wielkie za tak dobrych przyjaciół! Tym sposobem poszły dwie przesyłki konduktorskie jedna do odbioru w Warszawie o północy, a druga o 6:30 w Szczecinie. Konduktor nie miał drobnych i kosztowało nas to podwójnie ;). Dzisiaj papiery już wróciły i wszystko wróciło do normalności. Szkoda tylko, że spaliśmy tylko trzy godziny, ale wszyscy nam mówią, że budowa to straszna rzecz. Faktycznie czas się bać - jeszcze sie nie zaczęła,a my juz mamy urwanie głowy...

Anna Bucholc prosi o komentarze: