ANNA BUCHOLC I BARTEK KUJDA – NASZE WYPRAWY
Ten blog jest internetowym pamiętnikiem, katalogiem zdjęć i filmów dla wszystkich chętnych - znajomych i nieznajomych.
Pozdrawiam serdecznie: Ania Bucholc
PRZEZ INDIE DO NEPALU I Z POWROTEM
Ten blog powstał, by na zawsze uwiecznić wspomnienia z wyprawy do Indii i Nepalu. Niepostrzeżenie stał się częścią mojego życia. W korowodzie codziennych zdarzeń i spraw do załatwienia znalazłam w końcu miejsce na odnalezienie samej siebie.
Gdzieś na południe od Bieszczadzkiego Łupkowa...
Jeśli ktoś nie oglądał "INTO THE WILD" to bardzo polecam. Pomijając przepiękne alaskańskie krajobrazy i niebanalną muzykę, fabuła wzbudza spore kontrowersje. Chętnie się dowiem co myślicie na temat tego filmu, a szczególnie głównego bohatera.
Zima w Bieszczadach jest cudowna. I pogoda gwarantowana, szczególnie na narty. Pierwszy raz wypróbowaliśmy ski-toury i nie chcemy już jeździć na stoku. Ten rodzaj narciarstwa dla mnie nie ma porównania z żadnym innym. To połączenie chodzenia w góry (ale bez brodzenia w śniegu kiedy prawa noga zapada się 20cm, a lewa 50) z szybkimi zjazdami. To niesamowite uczucie kiedy wychodzisz na szczyt w głębi błękitu, a dookoła otacza Cię wielka biała przestrzeń nietknięta ludzką stopą. To daje poczucie wolności i przez chwilę można się poczuć trochę jak samotny wędrowiec, odkrywca, który sam musi wytyczyć szlak. No... ale to trzeba mieć wielką wyobraźnię :))). Za to kiedy widzi się przed sobą bezkres puszystego śniegu to nogi, aż same się rwą pod górę, żeby zostawić ślad po sobie. Tak, chyba w każdym człowieku jest coś takiego...
Na zdjęciu najpiękniejsza wycieczka Madery - kilkugodzinna wycieczka między najwyższymi szczytami. Dla mnie to przełom, miejsce w którym ostatecznie, po kilku latach walki, pożegnałam się z lękiem wysokosci i przestrzeni. Teraz mogę w pełni cieszyć się górskim krajobrazem, a na Maderze jest na co popatrzeć. Wąskie, ale zadbane scieżki, ogromne przewyższenia, strome podejscia, granie z przynajmniej 1000m przepasciami i wspaniała dzika przyroda. To trzeba zobaczyć.
Madera to najbardziej egzotyczny zakątek europy, w jakim byliśmy. Po niecałych 5 godzinach lotu znajdujecie się na jednym z najwyższych na świecie wulkanów otoczonych przez jeden z najgłębszych oceanów na świecie. Madera to zielona wyspa pocięta masą pokrzywionych szczytów górskich, głębokich dolin, rozpadlin i wąwozów. Formacje skalne są tak niezwykłe, że najbardziej profesjonalne zdjęcia tego nie oddadzą. W każdym miejscu góry wyglądają inaczej. Raz są to szpiczaste szczyty najeżone surowymi skałami, a w innym miejscu – tuż obok, zielone i łagodne, wysokie i majestatyczne. Tam gdzie lawa była gęsta i zastygała powoli powstały płaskowyże – Paul da Serra – tam mieszkańcy wypasają bydło. Wokół całego wybrzeża są mniejsze i większe formacje skalne, nie scalone z lądem, którym ocean nadaje wspaniałe kształty. Największe wysepki to Ponta de Sao Lorenco na zachodnim brzegu wyspy, gdzie wyznaczona jest 2h scieżka spacerowa. Madera to najbardziej zmienne miejsce na ziemi. W przeciągu 10 minut można wyjechać od 0 nawet do 1800m.n.p.m. i w jednej chwili znaleźć się ponad chmurami. W jednym miejscu można ze szczytu zobaczyć zieloną dolinę niedostępną dla człowieka i nieskalaną jego działalnością, a w innym zielone wzgórza „zarośnięte” domami, gdzie każdy kawałek ziemi jest zagospodarowany. Kiedy po jednej stronie wyspy jest zimno i pada wystarczy czasem udać się 20km dalej i spędzić dzień na plażowaniu w pełnym słońcu. My tego nie doświadczyliśmy, ale podobno na Maderze należy szukać pogody. Faktycznie zdarzało się wyjechać ponad chmury, ale pogoda nam dopisywała. W listopadzie jest wietrznie i deszczowo, my poznaliśmy tylko to pierwsze. W górach bywało zimno – nawet do 8 stopni. Madera leży około 570 km od wybrzeży Afryki, 850 kilometrów od Lizbony. Z zachodu na wschód długość Madery to 57 km, a szerokość 22 km w najszerszym miejscu, za to długość wybrzeża to około 140 km. Plaże są kamieniste i trudno dostępne, tylko w Machico zrobiono sztuczny zakątek ułatwiający turystom kąpiel w oceanie. Siła i nieprzewidywalność fal utrudnia wejście z brzegu, ale może dzięki temu kąpiel to niezwykłe przeżycie. Polecam plażę pod Cabo Girao jednym z najwyższych klifów na świecie. To fantastyczne miejsce nieczęsto odwiedzane przez turystów od strony lądu. Żeby się tam dostać, trzeba zejść z punktu widokowego i znaleźć kolejkę linową, co wcale nie jest takie łatwe. Kolejką w przeciągu 2 minut zjeżdża się pionowo wzdłuż klifu na samą plażę. W drodze powrotnej trzeba zamachać do kamery i Pan z góry zabierze nas w drogę powrotną. Na Maderę trzeba zabrać wygodne buty, prawo jazdy i dobry przewodnik (polecam Pascala, gdzie są dokładnie opisane jednodniowe wycieczki). Wszędzie są wypożyczalnie samochodów i po krótkiej weryfikacji oferty można naprawdę tanio wynająć przyzwoite auto. Drogi są bardzo dobre i świetnie oznaczone, a ludzie życzliwi i pomocni. Jeśli wyjazd ma być oszczędnościowy, można całą wyspę zwiedzić komunikacją miejską. Na wyspie trzeba spróbować wina Madera – najlepiej w winiarni Blandys, ale kupować lepiej na lotnisku – ceny i wybór taki sam, a nie ma nerwów czy butelki dojadą w całości. I koniecznie trzeba zjeść czarną espadę z bananami – ta głębinowa ryba żyje tylko w okolicach Madery.
.JPG)
.jpg)
Posty
